1. Jeśli pełen ufności oczekujesz na kolejny zarzut pośrodku tych pytań i nie dostrzegasz trudności we wskazywanych fragmentach, to powiedz, co znaczy stwierdzenie Pawła: nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, abym mógł wszystkich pozyskać? A także, jak to się stało, że choć nazywa on obrzezanie okaleczeniem, to obrzezał w Listrze pewne go Tymoteusza, jak napisane jest w Dziejach Apostolskich

2. Znakomicie! Jakaż głupota przemawia przez to wszystko! Takie akroba tyczne sceny odgrywane są w teatrze jako farsa. To magicy pokazują takie zmiany kostiumów! Jakże wolny człowiek może być niewolnikiem wszyst kich? Jakże może zyskać wszystko ktoś, kto jest służalczy wobec wszystkich?

3. Jeśli jakiś niegodziwiec przebywa miedzy ludźmi nieprawymi, a przestaje z Żydami j ak Żyd, a z innymi jak mu się to podoba, to takie niewolnictwo służy jego zepsutej naturze i dlatego nigdy nie był on naprawdę wolny. Jest on nie wolnikiem i sługą złych czynów innych ludzi; jest on obrońcą niemoralnych praktyk, o ile marnuje nieustannie siebie samego w posługiwaniu ludziom, którzy nie żyjąwedług prawa, albo gdy uznaje ich postępowanie jako podobne do swojego.

4. Takie nauczanie nie pochodzi ani od zdrowego umysłu, ani od wolnego człowieka. Przeciwnie, to jest nauka zaćmionego rozumu, od kogoś, kto jest umysłowo niewykształcony w metodach myślenia. Jeśli żyłby on między przestępcami, ale przyjął religię Żydów z otwartym sercem, czerpiąc po trochu z obu środowisk, to pogubi się w postępowaniu i upadnie z moralnie gorszymi. Taki człowiek brałby udział w ich najgorszych praktykach i uczyniłby z siebie samego towarzysza dla wszystkich.

5. Każdy, kto czyni obrzezanie granicą podziału miedzy wierzącymi i resztą, a potem dokonuje tego rytuału, jest sobie samym największym oskarżycielem, zgodnie z tym, jak sam o sobie mówi: jeśli od nowa stawiam to, co niegdyś zburzyłem, czynię siebie zdrajcą samego siebie.