1. Oto do czego prowadzą sprytne sztuczki mowy. Z drugiej strony, przebadajmy to, co dotyczy jednowładztwa jedynego Boga, jak i wielorakich funkcji tych, którzy są czczeni jako bogowie, gdyż nie masz pojęcia, co znaczy termin, jednowładztwo.

2. Monarcha bowiem nie jest jedynym, który istnieje, lecz jedynym, który sprawuje najwyższą władze. Oczywiście panuje on nad swymi krewnymi i podobnymi sobie. Weź dla przykładu cesarza Hadriana: był on monarchą, ponieważ rządził tymi, którzy mieli tę samą rasę i naturę, a nie dlatego że samotnie gdzieś istniał lub panował nad wołami i owcami, jak niektórzy biedni pasterze. W podobny sposób Bóg nie byłby nazwany monarchą, o ile by nie panował nad innymi bogami. Jedynie taki rodzaj władzy czyni sprawiedliwość potędze Boga i wyraża jego niebiańską godność.

3. Gdyż jeśli będziecie utrzymywali, że przed Bogiem stoją aniołowie pozbawieni namiętności, nieśmiertelni, a przy tym niezniszczalni w swej naturze, o których mówimy jako o bogach, ponieważ są blisko Boga, to czy warto się spierać o słowa? Czy nie różnią nas po prostu nazwy?

4. Ta bowiem, którą Grecy zwą Ateną, jest nazywana przez Rzymian Minerwą i ma jeszcze inne imiona miedzy Egipcjanami, Syryjczykami, Trakami, którzy czczą ją w inny sposób. Jest zatem rzeczą pewną, że boskość nie jest w żaden sposób pomniejszona przez wielorakie nazwy.

5. Kiedy zwracamy się do tych boskich istot jako do bogów czy aniołów, nie ma wielkiego znaczenia, w jaki sposób je tytułujemy, skoro ich natura pozostaje ta sama. Mateusz potwierdza to, pisząc: Jezus odpowiedział i rzekł: jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej. Przy zmartwychwstaniu bowiem nie będą się żenić ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie w niebie.