Twierdzenia, które wpaja się nam od urodzenia stają się naszą drugą naturą, jawią się nam jako absolutnie oczywiste i prawdziwe. Odruchowo boimy się zapytać, czy to aby na pewno prawda? Jest to sytuacja, ryby, która nie widzi wody, w jakiej jest zanurzona. W takiej sytuacji znajduje się większość chrześcijan, którzy urodzili się w Kościele. Zapewne również Ty, czytelniku. Istnieją dwa sposoby, aby ryba jednak dojrzała to, w czym się znajduje: wynurzyć się na zewnątrz, albo przyjrzeć się ziarnkom piasku, kawałkom roślin, wszystkim śmieciom, które w tej wodzie pływają. Innymi słowy chrześcijaństwo można poznać albo opuszczając je i przyjmując w stosunku do niego perspektywę innych religii. Albo z maksymalnie uczciwą nieugiętością zgłębiając własną religię. Oznacza to gotowość zadawania najbardziej niewygodnych pytań i szukania odpowiedzi w rzeczywistości, nie godząc się na naginanie własnego rozumu do czyjegoś autorytetu.

Jako chrześcijanin wierzysz zapewne, że Jezus jest Bogiem, który dzięki Duchowi Świętemu zstąpił w łono Maryi Dziewicy (która została pod koniec życia wzięta do nieba nadal jako Dziewica), został ukrzyżowany po czym zmartwychwstał i zesłał tegoż Ducha na swych wyznawców ustanawiając Kościół.

Skąd wiesz, że to prawda? Odpowiesz może, że napisano w Biblii, piśmie natchnionym przez Boga i stąd nieomylnym. Jesteś pewien, że nieomylnym? Skąd o tym wiesz? Wiesz to wyłącznie od Kościoła i jego dzisiejszych reprezentantów. Biblia jest własnością Kościoła, to on ją napisał na swój użytek kilkanaście wieków temu, on ją interpretuje według własnego uznania. Kościół, który sam określa siebie jako nieomylny i czerpie swój autorytet z tegoż samego Pisma. Kościół czerpie autorytet z Biblii, Biblia z Kościoła. Jest to więc układ zamknięty, w którym pierwszeństwo należy przyznać Kościołowi – to on spisał Biblię jako świadectwo swojej wiary.

Skąd się ta wiara w Biblii wzięła? To świadectwo Apostołów, uczniów Jezusa. Mówiąc w skrócie: wszystko opiera się na słowie honoru kilkunastu wieśniaków i rybaków z Galilei. Na ile jest to świadectwo wiarygodne? Czy na tyle, aby zaryzykować swe życie wieczne?

To prawda, w chrześcijaństwie pojawiali się ludzie wybitni, nawet genialni – ale mieli jedną cechę wspólną: oni już się chrześcijanami urodzili. Iluż jest ludzi wybitnych, którzy na chrześcijaństwo się nawrócili? Porównaj to z listą ludzi wybitnych, którzy się od niego odwrócili.

Możesz naturalnie nadal łykać to co Ci podają bez rozgryzania, jak lekarstwo – na zdrowie. Wtedy lepiej zrobisz opuszczając tę stronę.

Pozostając tu przyjmujesz do wiadomości, że:

tematy, które poruszamy na tej stronie są niebezpieczne dla wiary.

a niektóre wypowiedzi mogą Ci się wydać nawet obraźliwe *). Jeśli się z nimi nie zgadzasz, zapraszamy do dyskusji do Portyku

*) wg KK Art. 196. "Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2." Przy czym przedmioty rozumie się tu wyłącznie materialnie. W rozumieniu tego prawa nie jest "przedmiotem czci rel." Bóg, Jezus, MB, ale krzyż, ołtarz itp. Oznacza to, że artykuł ten nie ogranicza prawa wolności wypowiedzi poglądów, co najwyżej twórczości artystycznej.