Jak powiedział Platon (mówi o tym cytat u góry strony głównej z VI księgi Państwa), obowiązkiem filozofa jest po pierwsze miłować prawdę. Po drugie, winien żywić wstręt i nienawiść do kłamstwa. Autorzy tej strony pierwszy z obowiązków realizują każdy na swój sposób i w swojej dziedzinie. Tworzymy również stronę pantheion.pl, gdzie propagujemy własną wiarę
Twierdzenia, które wpaja się nam od urodzenia stają się naszą drugą naturą, jawią się nam jako absolutnie oczywiste i prawdziwe. Odruchowo boimy się zapytać, czy to aby na pewno prawda? Jest to sytuacja, ryby, która nie widzi wody, w jakiej jest zanurzona. W takiej sytuacji znajduje się większość chrześcijan, którzy urodzili się w Kościele. Zapewne również Ty, czytelniku. Istnieją dwa sposoby, aby ryba jednak dojrzała to, w czym się znajduje: wynurzyć się na zewnątrz, albo przyjrzeć się ziarnkom piasku, kawałkom roślin, wszystkim śmieciom, które w tej wodzie pływają.
Chrześcijaństwo, które odmienia słowo prawda przez wszystkie możliwe przypadki samo oparte jest na kłamstwie i kłamstwem jest na wskroś przeniknięte. Kłamstwa te nie biorą się ze świadomego zafałszowania, ale z braku zmysłu prawdy, braku pokory wobec rzeczywistości. Typowy przykład: gdy ich święte pisma w rażący sposób przeczą faktom, teologowie zaczynają mówić o „teologicznym zamyśle autora”. Kiedy indziej nakazują odczytywać je literalnie, niezależnie od jakiegokolwiek zamysłu. Prawda dla nich to coś innego niż zgodność sądu z rzeczywistością.
Strona, na którą zawędrowałeś nie propaguje satanizmu ani humanistycznego ateizmu. Jej celem jest przedstawienie polemiki jaka u początków naszej ery toczyła się między najwybitniejszymi przedstawicielami kultury antycznej (rzymskiej i helleńskiej) a rozprzestrzeniającym się chrześcijaństwem.
Ateiści, posiadając sporo zmysłu krytycznego i nienawiści do (najczęściej) swej dawnej religii. Potrafią podsunąć ciekawe argumenty. Ale mają jedną zasadniczą wadę z naszego punktu widzenia: jeśli chodzi o system wartości, są bardziej chrześcijańscy od katolickiego papieża! Naturalnie, mam na myśli lewicujących ateistów, którzy, nawet jeśli sobie z tego nie zdają sprawy, pozostają uczniami chrześcijan.
Nie interesuje nas satanizm, nie znamy się na nim i nie chcemy znać. Może jesteśmy w błędzie, ale wydaje się nam on za nadto chrześcijański.